براى آن‏كه كسى از عمق فاجعه آگاه نشود، نيروهاى صهيونيست،ديوار امنيتى محكمى براى مقابله با هجوم مردم، خبرنگاران محلى و خارجى ايجاد كردند. واحدهاى گشتى، در كوچه و خيابان‏هاى اطراف، هركس را كه به كوچك‏ترين نحوى برايشان مشكوك به نظر مى‏رسيد،بازداشت كرده و به نقطه‏اى نامعلوم مى‏بردند. فضاى وحشت‏آور و وحشيانه‏اى توسط نيروهاى اسرائيلى بر منطقه حاكم شده بود.
زندانيانى كه در طبقات بالاى ساختمان قرار داشته‏اند، به دليل اين‏كه شدت انفجار، طبقات پايين را منهدم كرده و طبقات بالايى بر روى آن‏ها سوار شده بودند، بر حسب اتفاق و معجزه آسا، سالم مانده و با استفاده از وضعيت پيش آمده فرصت را غنيمت شمرده و بازداشتگاه ويران را ترك كردند. در آن ميان، يكى از زندانى‏ها كه از زير آوار بيرون آمده و گريخته بود، مجدداً به محل حادثه بازگشت تا به ديگر زندانيان مجروح كمك كند، كه نيروهاى اسرائيلى با ديدن او كه ميان مقر ويران به‏دنبال مجروحين لبنانى و فلسطينى مى‏گشت، وى را دوباره بازداشت كردند.
نيم ساعت از زمان انفجار مى‏گذشت كه آمبولانس‏ها و هلى‏كوپترهاى اسرائيلى و تعداد زيادى نيروى كمكى با امكانات لازم به محل حادثه شتافتند. دود از ميان ساختمان برمى‏خاست و ميله‏ها و قطعات عظيم بتون در هم پيچيده بودند. تكه‏هاى بدن كشته‏شدگان، ميان ويرانه‏ها پخش شده بود. ميان خاك‏هاى سياه شده،درجه‏هاى خون رنگ افسران و ارشدهاى نظامى به چشم مى‏خورد.ناباورى و وحشت در چشمان سربازان زنده مانده ديده مى‏شد. بهت و تعجب بر آن‏ها حاكم شده بود و باورشان نمى‏آمد چنين فاجعه‏اى بر ارتشى چنان سرمست و به ظاهر قدرتمند، وارد شده باشد.
مردم كه اطراف محل حادثه، در فاصله‏اى زياد حلقه‏زده بودند، در حالى كه در دل خوشحال بودند، با چشمانى كه شادى و ترس در آن موج مى‏زد، اين سو و آن سو دويدن قواى صهيونيستى را مى‏نگريستند. هيچ‏كس از مردم باورش نمى‏آمد كسى چنين جرأت كرده باشد عملياتى به اين بزرگى را عليه اسرائيل انجام دهد. همه‏ى برخى از مردم از اين هراس داشتند كه صهيونيست‏ها همچون جنايتكاران هيتلرى، به انتقام اين ضربه و تلفات خود، به آزار مردم غير نظامى بپردازند.
اين تصور دور از واقعيت هم نبود. ساعتى بعد هواپيماهاى جنگى اسرائيل در ارتفاع بسيار پايين، دست به مانورهاى ديوانه‏وار بر بالاى شهرك‏ها و روستاها زدند كه فقط نشان از وحشت و ديوانگى دشمن از ضربه وارده داشت. هلى‏كوپترهاى توپدار نيز به گشت‏زنى برفراز مناطق اشغالى پرداختند. به گزارش خبرگزارى فرانسه 2000 نيروى كماندو و چترباز اسرائيلى در عمليات تفتيش و بازرسى منازل و مناطق شركت داشتند، كه بيش از 800 نفر از اهالى صور را براى بازجويى دستگير كرده و به مقرهاى خود بردند.
نيروهاى صهيونيست، چندين جاده از جمله بزرگراه بيروت به دمشق را بستند و به بازرسى دقيق اتومبيل‏ها و بازداشت افراد مشكوك پرداختند.

اخبار و عكس‏العمل ‏ها
منابع امنيتى محلى لبنان، اسرائيل و منابع غربى، همگى بر اين موضوع اتفاق نظر داشتند كه ماشين حامل مواد منفجره، دژبانى‏هاى جلوى ساختمان را از بين برده و وارد ساختمان شده است و تعدادى از نگهبانان اسرائيلى كشته شده‏اند.
ساعتى پس از انفجار، خبرنگاران خارجى و داخلى به سوى محل انفجار شتافتند. راديوهاى محلى، برنامه‏هاى عادى خود را قطع كرده و به اعلام و شرح عمليات پرداختند. خبرگزارى‏هاى خارجى، به وسيله‏ى تلكس و يا هر وسيله موجود و ممكن در منطقه، اخبار را به كشور خود ارسال كردند.
طى يكى - دو روز بعد از حادثه، مطبوعات كشورهاى عربى منطقه،اين عمليات را «شروع عظيمى براى مقاومت لبنان» ذكر كردند و از آن نام بردند. مطبوعات سوريه در اين باره نوشتند:
«اين عمليات نشان داد كه اسرائيل بايد براى جناياتش در لبنان، بهاى بسيار سنگينى بپردازد.»
نشريات كشورهاى منطقه‏ى خليج فارس و شيخ‏نشين‏ها، درباره‏ى آن‏چه در لبنان و به خصوص در حادثه انفجار صور مى‏گذشت، اين گونه نوشتند:
«رؤسا و ملوك عرب، حمايت و پشتيبانى خود را از ساكنان جنوب لبنان كه در اشغال به سر مى‏برند، اعلام مى‏كنند».
بدين ترتيب، عمليات شهيد احمد قصير، گذشته از ضربات سخت و زيان‏بار به صهيونيسم، باعث بيدارى مسلمانان، به خصوص سردمداران و اعراب منطقه شد و به آن‏ها فهماند كه مى‏شود جلوى اسرائيل را گرفت.
نشريه‏ى صهيونيستى «هاآرِتص» چاپ اسرائيل، در واكنش به اين عمليات نوشت:
«اين حادثه نشان داد كه عمليات اسرائيل در لبنان، در رسيدن به اهدافش در پيروزى بر تروريسم، ناكام مانده و تأمين امنيت هموطنان اسرائيل در مرزهاى لبنانى و بازگرداندن بلادرنگ و سريع سربازان به شهرهايشان، بايد انجام شود».
اعلام خبر اين حادثه و علل آن، يكى از مشكلات بسيار بزرگ، براى دولت اسرائيل محسوب مى‏شد؛ بدان‏حد كه صهيونيست‏ها به هر طريقى متوسل شدند تا از فشار افكار عمومىِ يهوديان ساكن فلسطين اشغالى، بكاهند. هر يك از مسئولين سياسى - نظامى و تبليغاتى صهيونيسم به نوعى اين عمليات را شرح و تفسير كردند كه سخنان ضد و نقيضشان،حكايت از عمق ضربه داشت. در اين مقوله مى‏توان به نمونه‏هاى زير اشاره كرد:
راديو اسرائيل اعلام كرد: «اين عمليات، حاصل هجوم يك ماشين بمب‏گذارى شده به ساختمان بوده است».
تلويزيون دولتى اسرائيل، ضمن رد هر گونه حضور شخص مهاجم و حمله كننده در اتومبيل، گفت: «اين حادثه، حاصل انفجار ماشين بمب‏گذارى شده‏اى بود كه جلوى مقر فرماندار نظامى پارك شده بود».
ژنرال «فِريد» فرمانده‏ى صهيونيست، در تحليل حادثه‏ى انفجار گفت: «ما معتقديم اين بمب كه باعث ويرانى ساختمان شده است، در يكى از طبقات پايين ساختمان كار گذاشته شده است».
او بدون اين‏كه اشاره‏اى به چگونگى قرار دادن بمبى با حجمى حدود 1000 كيلو در ساختمان فرماندار نظامى اسرائيل كند، هر گونه تصور حمله‏ى يك ماشين‏پر از مواد منفجره با راننده‏ى شهادت‏طلب را رد كرد.
راديو اسرائيل در تفسير ديگر خود، براساس گفته‏ى بعضى از مسئولين امنيتى اسرائيل، گفت: «اين انفجار حاصل كپسول‏هاى گاز داخل ساختمان بوده است و هيچ اتفاق و عمدى در آن نبوده است».
اين راديو هيچ اشاره‏اى به تعداد كپسول‏هاى فرضى موجود در ساختمان كه باعث ويرانى يك بناى هشت طبقه‏ى بتونى شده‏اند، نكرد.
«رافائل ايتان» رئيس اركان ارتش اسرائيل، در تحليلى كه حتى نمى‏توانست مردم اسرائيل را مجاب كند، اظهار داشت: «اين حادثه فقط به خاطر عدم استحكام و خلل موجود در بناى ساختمان بوده است كه ساختمان خود بخود و به يك‏باره فرو ريخته است».
ساعاتى پس از انفجار، «آرييل شارون» وزير جنگ، كه از سوالات خبرنگاران مبنى بر اين‏كه «اسرائيل در لبنان چه مى‏كند؟» عصبانى شده بود، در مقابل همه‏ى آن‏ها فرياد زد: «از مطرح كردن اين سوال كه ارتش اسرائيل در لبنان چه مى‏كند، دست برداريد، زيرا ما به درستى مى‏دانيم كه چه مى‏كنيم. ما مراقب امنيت رژيم اسرائيل هستيم». او با ناراحتى گفت: «حداقل صبر كنيد تا افرادى را كه زير آوار مانده‏اند بيرون بكشيم».

تلفات
درباره‏ى تلفات ارتش اسرائيل در اين عمليات نيز، تحليل‏ها، آمار و تفسيرهاى مختلفى عنوان شد. در اولين روز حادثه، نمايندگى خبرگزارى «آسوشيتدپِرِس» اعلام كرد كه در اين عمليات 15 عرب و تعدادى از سربازان اسرائيل كشته شده‏اند. در همين روز، راديو اسرائيل گفت كه 40 سرباز اسرائيلى در اين حادثه كشته شده‏اند.
نمايندگى خبرگزارى «يونايتدپرس» در لبنان، از زبان يكى از سربازان اسرائيلى گفت: «اين انفجار چيزى حدود 200 كشته و مجروح در بر داشته است» و يكى ديگر از سربازان گفت: «اگر آوار برداشته شوند، حدود 100 تا 200 نفر زير آن مدفون هستند.»
فرماندار نظامى اسرائيل در شهر صور، اعلام كرد: «فقط 10 سرباز كشته و 35 نفر ديگر مجروح شده‏اند». پزشكى از ارتش اسرائيل مدعى شد: «در اين حادثه 15 عرب نيز كشته شده‏اند».
سه روز پس از انفجار، راديو اسرائيل گفت: «عمليات كاووش، پايان يافته و اعلام خبر مرگ سربازان به خانواده‏هايشان آغاز شده است». اين راديو از قول منابع نظامى اسرائيل گفت: »90 جسد از زير آوار بيرون كشيده شده‏اند كه 75 نفر آنان از سربازان اسرائيلى بوده‏اند و 15 نفر ديگر از افراد شخصى فلسطينى و لبنانى بودند كه در باز داشت به سر مى‏بردند».
اين راديو همچنين اضافه كرد: »26 اسرائيلى نيز مجروح شده‏اند كه حال 6 تن از آنان وخيم گزارش شده است».
خبرگزارى فرانسه، پس از پايان عمليات جستجوى مصدومين اعلام كرد: »90 نفر در اين حادثه كشته شدند كه 75 نفر اسرائيلى و 15نفر از نيروهاى لبنانىِ «سعد حداد» هستند و 28 نفر ديگر مجروح مى‏باشند».
«ساموئل كاتز» كه قبلاً از افسران واحد اطلاعات ارتش اسرائيل بوده است، در كتاب خود «جاسوسان خط آتش»، درباره‏ى تلفات واحدهاى اطلاعاتى و امنيتى اسرائيل در اين عمليات، مى‏نويسد: «در اين عمليات 28 افسر امنيتى اسرائيل كشته شدند».
بثينه الكفراوى در كتاب خود به نام «حرب لبنان، حِصار بيروت» درباره‏ى تلفات عمليات شهيد احمد قصير نوشته‏است:
«در اين انفجار 95 نفر كشته شدند كه 77 نفر آنان از نيروهاى ارتش اسرائيل بودند. همچنين 120 نفر نيز مجروح شدند.»
خبرگزارى فرانسه در گزارش‏هاى بعدى خود اعلام كرد: «در اين انفجار 120 تن كشته و 200 تن مجروح شده‏اند». سخنگوى نظامى اسرائيل در اولين روزهاى پس از حادثه اعلام كرد: »74 نفر كشته شده و 27 نفر نيز مفقود شده‏اند». هفته نامه‏ى عرب زبان «الشِّراع» چاپ لبنان، بهار سال 1379ه.ش)2000 م)، درباره‏ى تلفات اسرائيل در عمليات شهيد احمد قصير، تعداد كشته شدگان اسرائيلى را 90 نفر اعلام كرد.
چند روز پس از پايان عمليات كاووش و جستجو ميان آوار، اخبار و مستنداتى كه نشريات اسرائيلى هم ذكر كردند، حاكى از اين بود كه: »141 تن كشته و 10 نفر مفقود شده‏اند كه آن‏ها مى‏توانستند جزو نزديك‏ترين نفرات به صحنه‏ى انفجار باشند كه بدن‏هايشان پودر شده‏است.»
دكتر «سعد ابوديه» در كتاب خود مى‏نويسد:
«بر حسب آن‏چه خبرنگار راديو نظامى اسرائيل در روزنامه «هاآرِتص» سه روز پس از حادثه اعلام كرد، آمار كشته‏ها و مجروحين بين حدود 370 تا 400 نفر بوده است. اين عده، بيش‏ترين تلفات اسرائيل در يك نبرد و در يك روز بود».
«يان بلك» و «بنى‏موريس» در كتاب «جنگ‏هاى نهانى اسرائيل» مى‏نويسند:
«در نوامبر 9 1982 افسر «شينِ‏بث» در مقر ارتش كشته شدند. مقر آن‏ها در يك ساختمان چند طبقه متروكه بود كه بر اثر انفجار كپسول گاز و فرو ريختن ساختمان مردند».
در اين عمليات يكى از بزرگ‏ترين ضربات بر پيكره‏ى دستگاه‏هاى اطلاعاتى و امنيتى اسرائيل، وارد آمد. تا حدود چهار سال پس از عمليات، از افشاى نام افسران ارشد اطلاعاتى كه در اين حمله كشته شده بودند، خوددارى شد. براساس اظهارات بعضى از منابع، «آموس ريمون» كه يك فرد «كيبوتس» بود، مغز متفكر امنيتى ارتش اسرائيل به شمار مى‏آمد. او به «مغز متفكر اسرائيل براى 20 سال آينده» معروف بود. وى طرح‏هايى براى بيست سال آينده داده بود و پر كردن خلاء وجودى او براى دستگاه‏هاى امنيتى رژيم صهيونيستى غير ممكن بود. بدن تكه‏تكه شده ريمون، ميان آوار ساختمان يافت شد.

اثرات عمليات
بعد از ظهر روز پنجشنبه، تنها ساعاتى پس از انفجار مقر فرماندهى ارتش اسرائيل در لبنان، در حالى كه يهوديان ساكن مناطق اشغالى به اخبار راديوهاى محلى و خارجى گوش مى‏سپردند تا از چند و چون فاجعه‏اى كه بر ارتش اسرائيل نازل شده بود مطلع شوند و خانواده‏هايى كه فرزندشان جزو نيروهاى متجاوز ارتش صهيونيستى در لبنان بود، نگران و وحشت‏زده، در پى كسب خبر سلامتى بستگان خويش بودند، وزرا و مقامات برجسته‏ى امنيتى و نظامى اسرائيل در محل نخست‏وزيرى، در حضور «مناخام‏بگين» نخست‏وزير، جلسه‏اى اضطرارى تشكيل دادند و هر كدام گزارش‏هاى سازمان و وزارت‏خانه‏ى خود را درباره‏ى حادثه‏ى صور به‏اطلاع كابينه رساندند.
پس از ساعت‏ها بحث و بررسى، سرانجام دولت، وزير دفاع را مأمور تشكيل «كميته‏ى تحقيق» درباره‏ى چگونگى ورود يك ماشين حامل صدها كيلو بمب به منطقه‏ى حضور نظاميان و سپس انهدام ساختمان فرماندهى كرد. گزارش‏هاى موجود نشان مى‏داد كه در مسير تردد اتومبيل مذكور چندين پست بازرسى اسرائيلى و موانع زيادى وجود داشته است، كه راننده‏ى ماشين بمب‏گذارى شده، بدون هيچ مشكلى از همه‏ى آن‏ها گذشته و به هدف خود دست يافته است. اين مسئله مى‏توانست بحث‏هاى مختلفى از جمله سهل‏انگارى نيروهاى نظامى و حتى وجود عوامل نفوذى در ارتش اسرائيل را پيش آورد، كه هر كدام از آن‏ها خطر بزرگى براى اشغال‏گران محسوب مى‏شد.
پس از جلسه اضطرارى، رئيس دولت صهيونيستى «مناخام بگين»، در مصاحبه با نمايندگان خبرگزارى‏ها، پيامى فرستاد و روز يكشنبه آينده 1361/8/23 ه.ش (14نوامبر1982 م) را عزاى عمومى براى كشته‏شدگان اين حادثه اعلام كرد.
انفجار مقر فرماندهى، بر روحيه‏ى نيروهاى ارتش اشغال‏گر كه حكومت و قواى خود را قدرت مطلق منطقه مى‏دانستند تأثير شكننده‏اى وارد آورد. روز بعد، واحدهايى از ارتش اسرائيل، ديوانه‏وار و وحشت‏زده، وارد شهر «صيدا» در نزديكى شهر صور و محل انفجار شدند. ساختمان فرماندارى شهر صيدا را به محاصره درآورده و پس از بازرسى كامل طبقات و قسمت‏هاى مختلف آن، افراد موجود را با استفاده از زور و ارعاب اخراج كرده و ساختمان مذكور را به عنوان «مقر فرماندار نظامى ارتش اسرائيل» در شهر صيدا به اشغال خود درآوردند. «يوسف گينوسار» رئيس «سازمان امنيت منطقه شمال اسرائيل» كه مقر آن در «حيفا» در فلسطين اشغالى بود، به عنوان «فرماندهى صحنه‏ى عمليات لبنان» برگزيده شد.
بر اساس مأموريتى كه دولت به وزير دفاع اعلام كرد، «آرييل شارون» وزير جنگ و «آميردِرودى» فرمانده نظامى منطقه‏ى شمال فلسطين، براى بررسى هر چه دقيق‏تر چگونگى عمليات، مستقيماً به محل حادثه آمدند و به تحقيق پيرامون ضربات وارد شده بر ارتش و قواى امنيتى پرداختند. اين در حالى بود كه گروهى از منابع امنيتى اسرائيل، انهدام ساختمان را ناشى از اختلال و سستىِ بناى آن اعلام مى‏كردند و براى اثبات مدعاى خود،مهندس لبنانى‏اى را كه سال‏ها پيش از آن، ناظر بر ساخت بنا بودند براى ارائه‏ى توضيحات لازم به داخل فلسطين اشغالى بردند؛ ولى مهندس ناظر، باردّ ادعاى صهيونيستها، در بازجويى‏ها و مصاحبه‏هاى خود با خبرنگاران اعلام كرد: «اين ساختمان از اسكلت‏بندى قوى‏اى برخوردار بوده و محال است يك ساختمان هشت طبقه‏ى بتونى با اين استحكام و عظمت، به يك‏باره و بدون علت خارجى و فقط به خاطر سستىِ بنا، منهدم شود و اين گونه بر روى هم فرو بريزد.»
فشار افكار عمومى و تحليل‏هاى موجود پيرامون حادثه، باعث شد تا در «كِنِسِت» (مجلس نمايندگان اسرائيل)، بحث‏هاى تند و داغى بر سر اين حمله درگيرد. نمايندگان مجلس، در اوج عصبانيت و ناراحتى، كه نشان‏گر عمق ضربه و فاجعه بود، از نخست وزير خواستند تا «هر چه سريع‏تر نيروهاى ارتش را از لبنان خارج سازد». جناح «حزب شينوى» در مجلس،خواستار بركنارى شارون از وزارت جنگ شد. «آمنون اِوينشتاين» رئيس اين جناح، در مجلس گفت: «اسرائيل در لبنان ناكام مانده است ومسئوليت همه‏ى اين‏ها بر گردن شارون مى‏باشد».
در روزهاى پس از عمليات، بحث و جنجال بر سر علل پيش آمدن چنين حوادثى، به مطبوعات يهودى نيز كشيده شد و انتقادهاى تند و صريح به عملكرد ارتش و وزارت جنگ اسرائيل در لبنان، به اوج خود رسيد؛ چرا كه تا اين زمان، وارد آمدن چنين ضربه و تلفات سنگينى بر رژيم صهيونيستى، سابقه نداشته و براى يهوديان نيز باور كردنى نبود.
روزنامه‏ها و مجلات، در مقالات تحليلى و تفصيلى خود پيرامون اين ضربه، بر اين نكته تاكيد كردند كه: «لبنان، دروازه‏ى گورستان اسرائيلى‏هاست». روزنامه‏ى صهيونيستى «داوار» ارگان «حزب كارگر»، ضمن اشاره به حادثه‏ى انفجار مقر فرماندهى، نوشت:
«كسى مطمئن نيست كه 405 سربازى كه در جريان اشغال لبنان كشته شده‏اند و فاجعه‏اى مثل آن‏چه كه در شهر صور اتفاق افتاد، پايان ماجرا باشد».
نويسنده‏ى اين روزنامه در ادامه‏ى مطلب خويش، حضور نيروهاى اسرائيلى در لبنان را مورد سوال و انتقاد قرار داد و نوشت:
«حضور نيروهاى اسرائيل در لبنان، بيش از آن‏چه مانع خطر باشد، پرمخاطره است. اعلام عزاى عمومى، براى دولت بايد روز تسويه حساب سياست حادثه آفرينى باشد.»
پس از عمليات شهيد احمد قصير، نيروهاى وحشت‏زده‏ى اسرائيل مستقر در لبنان، كه هر لحظه انتظار ورود ماشين حامل بمب را به مقرشان مى‏كشيدند، دريافتند كه چه مقاومت و پايدارى فروخفته‏اى در سينه‏هاى مردم مظلوم لبنان نهفته است؛ به همين لحاظ در اعمال و رفتار خود نسبت به مردم، تغييراتى آشكار دادند؛ تا به خيال خود خشم كسى را برنيانگيزند. آنان كه تا چندى قبل، با اعمال وحشيانه و اهانت‏آميز با مسلمانان برخورد مى‏كردند، فهميدند كه تحقير، سركوب و تمسخر اين مردم، خطر آفرين خواهد بود و براى چنين اعمالى بايد بهاى سنگينى بپردازند.
سربازانى كه چه بسا به خاطر تفنّن، آتش‏بازى و كشتار و غارت، به ارتش پيوسته و عازم لبنان شده بودند، باورشان آمد كه لبنان همچون بشكه‏ى باروت است. جنگ ديگر يك طرفه نخواهد بود و مردم فقط كشته‏هايى آماده و سر به زير نيستند. از اين‏جا به بعد برهه‏اى آغاز مى‏شد كه قواى صهيونيسم بايد در نهايت خفّت و خوارى، تلفات سنگينى متحمل مى‏شدند. از همه سخت‏تر اين كه ضربات را دشمنى وارد مى‏آورد كه به هيچ وجه قابل رويت و شناسايى دقيق نبود. فقط مى‏شد گروه‏هاى مبارز فلسطينى و يا گروه‏ها و احزاب مقاوم مسلمان به خصوص شيعيان را مسئول اين حملات مرگبار دانست.
نكته‏ى قابل‏تأمل و حائز اهميت در اين عمليات، اين بود كه شخص يا گروهى اين جرأت را پيدا كرده بود كه عليه اسرائيل و نيروهايش دست به عمليات و هجوم بزند و اين باب را بگشايد كه اسرائيل، شكست‏پذير است و به راحتى مى‏شود اين ببر پوشالى را درهم ريخت و آتش بر وجودش انداخت.
كشورهاى عربى، كه تا اين زمان در تصور خود از اسرائيل غولى افسانه‏اى ساخته بودند، و تجربه‏ى تلخ جنگ چندين كشور عربى در دهه‏ى60 ميلادى در ذائقه‏شان مانده بود، با حيرت، مى‏نگريستند كه ملتى به ظاهر كوچك، با كم‏ترين امكانات و ساده‏ترين تجهيزات، بزرگ‏ترين ضربه را براندام نظامى امنيتى رژيمِ در ظاهر قدرتمند صهيونيستى وارد آورده است.
خبر عمليات شهادت‏طلبانه، پيش از آن‏كه از راديوهاى محلى و خارجى پخش شود، دهان به دهان و با تفاسير و تحليل‏هاى مختلف توسط مردمى كه عازم بيروت و ديگر شهرها بودند، در سطح لبنان منتشر شد.مردم مظلوم جنوب، كه خوف از تهاجم‏هاى هوايى و بمباران‏هاى دشمن آن‏ها را آواره‏ى شهرهاى شمالى كرده بود، در وهله‏ى اول ناباورانه خبر را شنيدند؛ سپس با بهت و حيرت، اشك شوق از ديدگانشان جارى شد. ساعتى نگذشت كه جشن و پايكوبى، يكى بعد از ديگرى، خيابان‏هاى شهرها را فرا گرفت.
با وجودى كه نظاميان ارتشِ زخم خورده‏ى اسرائيل، در شهرهاى اشغالى، مقرهاى پست و بازرسى ايجاد كردند و به گشت و كنترل ترددها پرداختند، اين شهرها كه هر لحظه انتظار آزادى و رهايى را مى‏كشيدند، شاهد شادمانى مردم بودند. هر كس از هر حزب و مذهب خاص، شكست افسانه‏ى قدرتمندى صهيونيسم را جشن مى‏گرفت.
عمليات شهيد احمد قصير، اثرات بسيارى بر ادامه‏ى روند مقاومت گذاشت. بسيارى از افراد و حتى رجال مذهبى كه درگير شدن و حمله به واحدهاى اسرائيلى را جائز نمى‏دانستند، در گفته و نظرات خود تجديد نظر كرده و مبارزه با دشمن اشغال‏گر را واجب شمردند.
كسانى كه تا پيش از اين، حمله و مقاومت در برابر تانك‏ها و تجهيزات پيشرفته اسرائيلى را، آن هم فقط با يك قبضه اسلحه‏ى كلاشنيكف و چند نارنجك، به تمسخر گرفته و بازى بچه‏گانه مى‏خواندند، خود داوطلب حضور در صحنه‏هاى نبرد شدند و ديگران را نيز به اين امر تشويق كردند.
يكى از نكات مهم عمليات شهيد قصير اين بود كه، مردم لبنان و فلسطين و ديگر كشورهاى درگير با اسرائيل، ديدند كه يك نفر خود را به كشتن مى‏دهد، ولى در عوض تعداد زيادى از نفرات دشمن را به هلاكت مى‏رساند. مردمى كه بر اثر تجاوز و حملات دشمن، صدمات و آسيب بسيارى ديده بودند، از اين‏كه انتقامشان گرفته شده، خوشحال شدند.
در گيرى‏هاى خيابانى در كوچه‏هاى بيروت، نشان از شور و شوق بسيار براى مقاومت داشت. جوانانى كه سلاح تهيه كرده بودند، به سوى‏واحدهاى گشتى اسرائيلى كه قصد ورود به محله‏هاى مسلمان نشين را داشتند، تيراندازى كرده و منطقه را براى دشمن ناامن ساختند.

موضع آمريكا
سردمداران حكومت آمريكا، كه همواره به عنوان پشتيبان اصلى حكومت غاصب اسرائيل نقش خود را ايفا كرده و مى‏كنند، از بروز چنين حادثه‏اى گيج شدند. كارشناسان سياسى - نظامى آمريكا كه لحظه به لحظه تهاجم اسرائيل به لبنان و قلع و قمع دشمنانِ صهيونيسم را دنبال مى‏كردند، مبهوت ماندند. سخنگوى دولت آمريكا، هنگامى كه خواست در برابر سوالات مختلف در اين باره سخن بگويد، ضمن ابراز ناراحتى عميق آمريكا از فاجعه‏اى كه براى دوستان اسرائيلى‏شان پيش آمده،اعلام كرد: ما اميدواريم كه اين گونه اعمال تروريستى، ضربه‏اى به تلاش‏هاى صلح‏طلبانه‏ى آمريكا وارد نياورد.
دولت آمريكا در حالى حمله كنندگان به ارتش اسرائيل را «تروريست» مى‏خواند، كه در برابر چشمان سردمداران كاخ سفيد،نيروهاى صهيونيست، مغرورانه و خونسردانه، يكى پس از ديگرى شهرها و روستاهاى لبنان را مورد تهاجم و تجاوز وحشيانه خود قرار مى‏دادند و هر كس را كه در برابرشان كوچك‏ترين اعتراضى نشان مى‏داد،به قتل رسانده و يا بازداشت مى‏كردند.

عاملين عمليات خيبر
آن‏چه كه درباره‏ى اين عمليات، مهم جلوه مى‏كند، عاملين آن است. درزمانى كه بخش عظيمى از لبنان تحت اشغال بود، هيچ سازمان مشخص و معروفى جرأت نمى‏كرد مسئوليت اين حمله را بر عهده بگيرد. حتى بعضى از احزاب غيراسلامى، در اين هراس به سر مى‏بردند كه مبادا اسرائيل به عمليات انتقام‏جويانه دست بزند و در اين بين، به آن‏ها نيز آسيب‏هايى وارد شود.
بلافاصله پس از انفجار، اظهار نظرهاى مختلف درباره‏ى عاملين آن آغاز شد. در ساعات اوليه، اسرائيل كه به بهانه‏ى سركوب نيروهاى مبازر فلسطينى به خاك لبنان تجاوز كرده بود، گروه‏ها و سازمان‏هاى فلسطينى مستقر در لبنان را مورد اتهام قرار داد؛ ولى به زودى متوجه شد اين ضربه كه تا اين زمان هيچ سابقه‏اى نداشته است چه در طول تاريخ مبارزات مردم فلسطين و چه در جنگ‏هاى كشورهاى عرب با اسرائيل از سوى شيعيانى انجام شده است كه تحت فشارهاى سخت و وحشيانه‏ى دشمن قرار دارند و براى رهايى خويش به اين عمل اقدام كرده‏اند.
ژنرال صهيونسيتى «اِرون اِگونين» در اين باره اظهار داشت: «من معتقدم كه اين حمله توسط مردان سازمان آزادى‏بخش فلسطين انجام شده‏است».
فرستاده راديو اسرائيل در جنوب لبنان، در گزارش خود درباره‏ى حادثه‏ى شهر صور، گفت: «اين عمليات، كار فدائيان فلسطين بوده است».
در اين ميان، بعضى گروه‏ها و احزاب كه تا آن زمان نامى از آن‏ها در صحنه‏ى لبنان و مبارزات عليه اسرائيل به گوش نخورده بود، ضمن تماس با دفتر روزنامه‏ها و نمايندگى‏هاى خبرگزارى‏هاى خارجى در لبنان، مسئوليت اين عمليات را بر عهده گرفتند. يكى از اين گروهها، در بيانيه‏ى كتبى خود كه در بيروت منتشر شد، براى اثبات اين‏كه طراح اين حمله، آنان بوده‏اند،نظريه‏اى خاص را ارائه داده و اعلام كرد: «اين انفجار نه حاصل ماشين حامل بمب و راننده بوده، كه توسط انفجار چند بمب جاسازى شده در ساختمان به وجود آمده است.» اين سازمان ناشناس كه خود را «فرماندهى كل نيروهاى سازمان جهاد اسلامى براى آزادى جبل عامل نيروهاى امام منتظرعليه السلام» معرفى مى‏كرد، در بيانيه‏ى خود اعلام داشت:
«گروه شهيد موسى بَداح» 1 وى يكى از جوانان شيعه و فرمانده‏ى نيروهاى جنبش امل در منطقه‏ى صور بود كه يك سال پيش از آن، توسط مزدوران رژيم عراق در جنوب لبنان به شهادت رسيده بود. « وابسته به اين سازمان، توانسته‏است با استفاده از لباس‏هاى مبدل به زير زمين ساختمان عزمى رخنه كرده و با كار گذاشتن چند بمب در شوفاژ خانه، اين ساختمان را بر سر جاسوسان و آدمكشان صهيونيستى خراب كند و بيش از دويست نفر از آن‏ها را كشته و مجروح سازند... نبرد مسلحانه تنها راه ريشه كن كردن اين غده‏ى سرطانى يعنى اسرائيل، در جامعه‏ى ما مى‏باشد».
ساعاتى پس از انفجار، گروهى نيز به نام «سازمان مبارزين مسلح» با صدوربيانيه‏اى كه به مطبوعات و خبرگزارى‏ها ارسال شد، مسئوليت اين حمله را بر عهده گرفت و انگيزه‏ى انجام آن را اين گونه اعلام كرد:
«در هنگامى كه ديدارهاى ننگين لبنانى - اسرائيلى، در سايه‏ى شروط ذلت بار اسرائيلى انجام مى‏شود، راهى جديد و اسلوبى واحد، براى افتخار و براى طرد جرثومه‏ى سرطانى اسرائيل از قلب ملتمان پيدا شد و آن اسطوره‏ى مبارزين مسلح است. به همين منظور، يكى از افراد گروه ما، از جنوب مقاوم، روز پنجشنبه،ساختمان فرماندار نظامى اسرائيل در منطقه‏ى صور را استوارانه، با ماشين بمب‏گذارى شده منفجر كرد و اين، يك نمونه از سلسله عملياتى است كه ما قبلاً شروع كرده‏ايم و همه‏ى عمليات‏هاى ديگر را نيز اعلام كرده‏ايم. ما معتقديم تا هنگامى كه دشمن غاصب از خاك لبنان بيرون نرود، اين عمليات ادامه خواهد داشت».
در بيانيه‏ى اين سازمان كه در روزنامه «النَهار» چاپ بيروت منتشر شد،آمده بود:
«چنين ضربه‏اى در ذهن اسرائيل نمى‏گنجيد و باورش نمى‏شد؛ چرا كه قدرت خود را برتر مى‏دانست. اين‏كه اسرائيل گفته‏است ويرانى ساختمان فرماندارى نظامى‏اش بر اثر نشتِ گاز يا سستى ساختمان بوده است، دروغ محض مى‏باشد».
در انتهاى اين بيانيه، خطاب به سردمداران رژيم صهيونيستى آمده بود:
«اسرائيل با گروهى از رزمندگان و يك روش جديد از نبرد روبه‏رو شده كه تا به حال سابقه نداشته است».
پس از گذشت سه سال از حادثه انفجار مقر فرماندار نظامى در صور، هنگامى كه ارتش اشغال‏گر از بعضى مناطق عقب‏نشينى كرد، در روز يكشنبه 1364/2/29 ه.ش (28 شعبان 1405ه.ق، 19 مه1985م) «مقاومت اسلامى لبنان» با صدور بيانيه‏اى رسمى، نامِ رزمنده‏ى شهيدى را كه عمليات خيبر را در صور انجام داد، و جمعى كثيرى از نيروهاى دشمن را به هلاكت رسانده بود، اعلام كرد. علت تاخير اين سازمان در معرفى رزمنده‏ى شهادت‏طلب، به دليل خواسته‏ى او بود كه از همرزمانش در خواست كرده بود تا زمان پايان اشغال منطقه، از معرفى او خوددارى شود.
سرانجام پس از سه سال چشم انتظارى و درد و فراق، خانواده‏ى سختى كشيده‏ى قصير و از همه مهمتر ام‏موسى، متوجه برخورد و نگاه‏هاى اشك‏آلود و حسرت‏بار همسايگان شدند. مادر تعجب كرد، ناگهان پدر خانواده، جعفر شتابان وارد خانه شد و در حالى كه اشك در چشمانش حلقه زده بود، روبه‏روى ام‏موسى ايستاد و بريده بريده گفت: «آخرش... آخرش از پسرمون خبر آمد... از احمد...»
مادر جا خورد. كم مانده بود كه قالب تهى كند. نام احمد را كه شنيد،بغضش گرفت. نشست روى لبه‏ى سيمانى باغچه. روبه جعفر گفت: «چه خبر... كجاست... چى شده... او... او...».
پدر آرام گفت: «يادت هست سه سال پيش يك جوان مسلمان و شجاع... با ماشين پر از بمب به ساختمان فرماندهى اسرائيلى‏ها در صور حمله كرد... او... او احمد بود پسر ما...».
بغض مادر تركيد. سرانجام پس از سه سال پسرش را مى‏يافت. سه سال پيش از آن، با صداى انفجارى تنش لرزيده بود؛ ولى نمى‏دانست كه در آن انفجار، احمدِ او به اوج پر كشيده است. پدر به طرف راديو رفت.گوينده، با آب و تاب فراوان اعلام كرد كه مقاومت اسلامى لبنان طى بيانيه‏اى رسمى، شهيدِ عمليات شهادت‏طلبانه عليه مقر فرماندهى ارتش اسرائيل را معرفى كرده است. بيانيه‏ى مقاومت اسلامى به اين شرح قرائت شد:

بسم ‏اللَّه القاصم الجبارين
به مناسبت بزرگداشت شهداى شهرك مقاوم دير قانون النهر، مقاومت اسلامى لبنان اعلام مى‏دارد كه شهيد بزرگ عمليات عظيم شهادت‏طلبانه و پيروزمند عليه مقر فرماندار نظامى اسرائيل در «جلّ‏البَحر» كه عمليات «خيبر» نام داشت، و دشمن را دچار رعب و وحشت كرد و خلل و شكستى عظيم در اركان نظامى‏اش وارد آورد و فتحى بزرگ در نبرد با يهود براى مسلمين به ارمغان آورد، شهيد احمد قصير (حيدر) بود. ما با افتخار تمام و با احترام خاص براى امام امت خمينى كبير، اين عمليات را اعلام مى‏كنيم. ما با خون شهداى جبل عامل پيمان مى‏بنديم كه راه آنان را تا پيروزى نهايى ادامه دهيم.
«محمد على زِلزَلى» كه زمانى معلم احمد در مدرسه‏شان بوده است،درباره‏ى او مى‏گويد: «احمد نمونه‏ى بارز شهادت‏طلبانى بود كه اين باب را در عصر ما گشود. او شاگردى بود كه نه تنها بر استادش پيشى گرفت، بلكه او معلم بود و ما پايين‏ترين شاگردانش هستيم. او به روستاى ما و به كل لبنانى‏ها شرافت عطا كرد. به واسطه‏ى اوست كه ما امروز سرخويش را با افتخار بالا مى‏گيريم. از او و ديگر شهادت‏طلبان. ما از آن‏ها بسيار متشكريم كه خود را فداى راه كرده و روز شهادت آنان، روزى عظيم براى ماست».
از آن روز به بعد، همه ساله، يازدهمين روز از ماه نوامبر به عنوان «روز شهيد» در لبنان گرامى داشته مى‏شود و به ياد شهيد احمد جعفر قصير و همه‏ى شهداى مقاومت اسلامى، يادواره‏هاى عظيمى بر پا مى‏گردد.
شهيد حجت الاسلام والمسلمين «سيد عباس موسوى» دبير كل سابق حزب‏اللَّه درباره‏ى «روز شهيد» گفته است: «بهترين روزى كه مى‏توان براى بزرگداشت شهيدان و ياد آنان انتخاب كرد، روز عمليات شهادت‏طلبانه است. روزى كه شهيد احمد قصير حركت كرد تا بدن خود را به صورت ذرّاتى در راه خداوند عزّوجل درآورد. اين انسان، بدن مطهر و خون پاكش را به ذراتى در راه خداوند و اصول متعالىِ او تبديل كرد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: